87 document(en) met "Het meisje" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Jonge bewoners van Marollen spelen hun eigen... • 4 oktober 1995
BRUSSEL -- Het festival Rencontres d'Octobre prezenteerde het Living Theatre in Brussel en wil ook voorstellingen tonen waarin de erfenis van het legendarische gezelschap doorwerkt...Wat tegen elkaar aangeschoven cafétafels zijn een geïmprovizeerd verhoog voor muzikanten en vanaf het balkon van het aanpalende jeugdhuis maakt af en toe iemand zijn opwachting...Het meisje lucht haar woede over het gebrek aan respekt en voorkomendheid waarmee zij voortdurend gekonfronteerd wordt, zowel bij "echte" Brusselaars als bij de nieuwkomers van vreemde origine

Verstilde wereld van Balthus inspireert choreografen • 22 augustus 1996
Een man (Manolo Canteria) zit in het midden achteraan, een klein meisje met een lange paardenstaart (Charlotte Pauwels) komt op met een opgezette kat en gaat spelen in het midden van de vloer, onder...Helemaal op het einde van het stuk keert dit kleine meisje de rollen om door een zetel mee te slepen tot de achterwand van het podium...De Mey bewaart duidelijk afstand tegenover de man en is erg moederlijk tegenover het jonge meisje

Bij S/M/L/XL: het interieur zonder eigenschappen als... • 1 januari 1997
Maar moet het huis niet plaats maken voor dat wat geen woorden en zeker geen blikken van buiten verdraagt, voor het heimelijke spel van het lichamelijke, het louter subjectieve, het onbenoembare...Door het interieur bijna letterlijk te laten verdwijnen, door het huis als object bijna volledig op te lossen in zijn omgeving, door kortom de leegte te installeren, redt hij het huis, het interieur...Vandaar is het naar de kaders, de onzichtbare ruimtes, de intimiteit van het meisje aan het raam en zelfs naar Vermeer een kleine stap

Jonge dansers krijgen hulp van mentor • 30 augustus 1997
Het festival ging van start met het samengesteld programma Ketterse erfenissen, waarvoor vijf jonge choreografen een creatie maakten onder het waakzaam oog van een zelfgekozen "mentor". De...Met appels -- de verboden vrucht die hier vooral lijkt te verwijzen naar de geheime fantasiewereld van een jong meisje, net geen vrouw -- en donspluimen charmeert ze het publiek...Effecten die uitsluitend terug te voeren lijken op de duistere taal die het lichaam spreekt, naast en langs het bewustzijn heen

Ironie en subversieve ondertonen op Klapstuk • 14 oktober 1997
Bij het openingsbeeld draait ze zich, gekleed als een opgeschoten schoolmeisje met blote benen, tergend langzaam naar het publiek toe...Bij de volgende beelden wordt snel duidelijk waar het Lacey in haar veertien portretten om te doen is: een verbeelding in dans van de ontluikende seksualiteit van een meisje...Het is misschien een beetje te veel van het goede, want deze overdaad aan informatie leidt de aandacht nogal af van de dans zelf

Simone Sandroni tornt aan onzichtbare grenzen • 11 maart 1998
Het decor zet de toon: het bestaat uit niets dan een achterdoek en vele draden, waaraan bloemen geregen zijn...Het gaat natuurlijk over bloemen en liefde geven, belangeloos en ongevraagd, en dan (soms) ook het deksel op de neus krijgen...Op het einde staat Slèmova, met dezelfde muziek als bij het begin, weer alleen in het midden van de scène

De Onderneming echter dan echt • 30 april 1998
het schrift dat ze bijhouden van hun lotgevallen oefenen ze zichzelf in het beschrijven van de werkelijkheid op een zo exact mogelijke manier, dus zonder affecten of woorden die dubbelzinnig zouden...Het loopse gedrag van het achterlijk§ meisje Hazenlip, of de lusten van de meid van de pastoor of de bij grootmoeder ingekwartierde soldaat, worden door hen zonder enig oordeel geregistreerd, ze zijn...Een administratief proces-verbaal, geprojecteerd op het einde van het stuk, bevestigt dat

Platel raapt theater van de straat: Bach... • 14 mei 1998
Hoe de volwassenen ook tempeesten, af en toe, en op onvoorspelbare momenten, moet voor het kind gezorgd worden, al was het maar om het voor ongevallen te behoeden...Het is overigens enkel hierdoor dat de voorstelling, ondanks een ernstige verwonding van een centrale figuur, de Argentijnse Gabriëla Carrizo, is kunnen doorgaan...Daarna tournee in het buitenland, in het najaar weer in Vlaanderen

Genadeloze strijd om niets: Rosas en Stan... • 6 maart 1999
Hier is het in stijgende mate Frank Vercruyssen die het toneel gaat beheersen, nu Cynthia Loemij de ene keer Valmont speelt, en de andere keer het jonge maagdje Volanges...Vooral in die laatste scène, wanneer hij het meisje verregaand intimideert, lijkt Vercruyssen zichzelf te imiteren, met al zijn tics...Het licht komt nu niet meer van vlak boven het speelvlak, maar zijdelings, en dompelt het gebeuren in een doodse sfeer

Persoonlijke verhalen en terloopse dans • 29 oktober 1999
Misschien kent u de Canadese Sarah Chase wel als het meisje in Walden van Alexander Baervoets, een stuk waarover de choreograaf zegt dat hij Chase nauwelijks hoefde te choreograferen...Délire défait is geen loos gemolenwiek, noch een obscene vorm van zelfbeklag, maar een af en toe ontroerend portret van iemand die zich afvraagt of het beeld dat hij ziet in de spiegel wel het zijne...Het sterkste beeld van de voorstelling komt in het eerste deel als de bijna kaalgeschoren Lachambre op een stoel voor een camera zit

"Performance" in Antwerpen: diepe ernst van Marc... • 21 maart 2000
Van de vier stille figuranten legt een meisje een hevig gebombeerde pruik af, om met een ander meisje badminton te gaan spelen, temidden van de dansers...Het mag dan al zo zijn dat Vanrunxt met fundamentele kwaliteiten van lichamen en ruimte bezig is, mij liet het volkomen koud...Het is allemaal net iets te navelstaarderig, net iets te weinig beeld en net iets te veel pseudo-mystiek om mijn belangstelling op te wekken

De kijker, de acteur, het stuk, de... • 1 juni 2000
Het doet er niet toe of het om te lachen of om te huilen is, het doet er nog minder toe of het met oude, met nieuwe of gewoon zonder teksten is. Met welke middelen het ook werkt, het theater moet...Maar omdat je in het ongewisse blijft, en het zaaltje zo vol mensen staat dat je nauwelijks een overzicht krijgt over wat er allemaal te zien is, ben je tegelijk het publiek aan het monsteren...Af en toe komen ze dichter, het meisje zelfs tot vlak voor je voeten, maar dat heft het onbegrijpelijke van hun drijfveren niet op

Damaged Goods plooit zich naar Centre Pompidou • 4 oktober 2000
Later zit het publiek aan het uiteinde van een lange hall, die onder het gebouw doorloopt...Aan het andere uiteinde zie je, tussen een verdwaalde poetsvrouw (of is het een actrice...Af en toe komen ze dichter, het meisje zelfs tot vlak voor je voeten, maar dat maakt het niet begrijpbaarder

Les Ballets C. de la B. brengen... • 10 november 2000
Der Tod und das Mädchen van Schubert vult het podium dat, op een roodlederen fauteuil na, leeg is. Als om zich af te reageren begint Cortès te breakdancen op Schuberts muziek...Dan gaat ze naar de grote man, schudt hem zachtjes wakker en voert hem het podium af, langs waar hij binnengekomen is. In de film van Koen en Sven Augustijnen krijg je naderhand heel wat duiding...de film zie je hoe de jonge Cortès heen en weer geslingerd wordt tussen de wereld van zijn ouders, zijn geboorteland en zijn nieuwe vaderland, waar het gezin een marginaal bestaan leidt

Barkey verbindt hoogste aspiraties met laagste lusten • 17 november 2000
Grace Ellen Barkey toont dat verhaal niet rechtlijnig, maar ensceneert het als een dolgedraaid circus, een "funky Chinese opera", om het met haar woorden te zeggen...Het wordt verteld aan de hand van een meisje (dubbel vertolkt door Tijen Lawton en Hérault) dat door pooierbroeders Hidama en Downey tot prostitutie gedwongen wordt, tot op een dag de grote redder...Het verhaal valt uiteen in talloze "apocriefe" varianten waarin, om maar een voorbeeld te noemen, tussen de redder en het straatbloempje een meester-slaafrelatie ontstaat

Erna Omarsdottir als ontregelend mechaniekje : Het... • 4 december 2000
Antwerpen -- Gorgelend, schreeuwend, krijsend bezet een meisje (Erna Omarsdottir) het midden van de scène...Een derde, opgezette hond is opgehangen in het midden van de scène...Op hoge hakken, in dat sexy pakje met het feesthoedje op en een klomp boter uitdagend in haar mond geklemd verlaat ze ten slotte waggelend de scène met het witte hondje aan de leiband

Duitse Schaubühne met "Zweiland" te gast in... • 23 januari 2001
De stuntelige man met het slecht zittende pak versus de latin lover in smetteloos wit, de charmante jongeling en het flamboyante meisje, de Aziatische vrouwen aan lager wal, de slungelige en hautaine...Het effect van een en ander is dat een stuk dat aanzet als het portret van een stelletje losers de allure krijgt van een brede schildering van de rijke subjectieve verbeeldingswereld van deze mensen...Het einde van het stuk, waarin allen gezellig samentroepen onder het afdakje van de kiosk, is zelfs ronduit zoutloos of te zoetsappig

Vragen bij een verjaardag: • 22 september 2001
Het bewegingsmateriaal is haar niet meer op het lijf geschreven, maar komt nu ook van de dansers in het gezelschap of van bestaande danscanons, die ze naar haar hand zet.Nog voor die geëxalteerde...Een heftig verlangen om terug te gaan naar het onbezonnen, jeugdig plezier van dansen van voor de breuken die het vroege werk zo nadrukkelijk thematiseerde...Het gebruik van tekst en de samenwerking met haar zus Jolente openen wegen om een stand van zaken op te maken van de veranderingen die in het tweede decennium van het bestaan van Rosas optraden.Just

Een stadsverhaal van extreme verlangens • 13 oktober 2001
Het meisje wil zelf niets zijn, maar zich vol laten lopen met het verlangen van een ander...De jongen die steeds weer weg wil, kan dat maar als er iets of iemand, zoals het meisje, is om van weg te gaan...Het meisje ten slotte heeft uiteraard een ander nodig om haar eigen verlangen te bevredigen

Na de zondvloed • 5 december 2001
Haar werk en haar personages hebben geen geschiedenis, maar tonen een toestand, een ruimte waarin gebeurtenissen en beelden rondtollen zonder ooit echt thuis te komen.Op het eerste gezicht is het...Achter het schuldgevoel duikt zo heimelijk een gefrustreerd almachtsgevoel op, alsof er tussen het grote en het kleine, binnen en buiten bij Freeman geen onderscheiden meer bestaan...Het boek biedt een interessante ingang tot het werk van Stuart omdat het verder kijkt dan de strikt choreografische aspecten ervan